Bugün Melek Kızım Mischama gittim. En sevdiği taze otlar bitmiş toprağında. Arkadaşları yanında. Elimdeki pıtırcıkları hepsinin topraklarına diktim. Yosunlarını suladım. Kızımla konuştum, kokladım, sevdim. O güzel, ipek gibi tüyleri yok artık ama toprağının üstündeki yosunlarda ellerimi gezdirince, onun ipeksi tüyleri gibi hissedebiliyorum. Günlerdir rüyalarımda beni çağırıyordu. Özlemişiz birbirimizi. Hergün resmine baksam da, yanında olmak gibi değil. Aslında hiç birşey onunla olmak gibi değil.
“Diyabetik Kedi” site yöneticisi
