Bizim Minnoş, sakarlığıyla bir gün bana kalp krizi geçirtecek. Dün tam evden çıkmak üzereyken, içeriden canhıraş feryatlarını duydum. Önce (imkansız ama) Tarçın onu ısırıyor sandım. Bir de ne göreyim? Kalorifer peteğinden inerken, bebekken kırılıp ameliyat olduğu bacağının tırnağından petekten aşağı sallanıyor ve bacak kırıldı kırılacak.
Hemen kucağıma alıp tırnağı kurtardım ve sakinleştirmek için okşamaya başlayınca, “ıh ıh ıh” diye ağlamaya başladı. Nazlı ve sakar kızım. Bir süre izledim, kırık vs. var mı diye. Neyse ki yoktu. Ama hiç akla gelir mi bu? Ya evde olmasaydım?
Çok şükür şimdi iyiyiz. Hatta koltuk tepelerine tırmanmaya başladık bile. Hani yaşlanınca uslanacaklardı?
Görüntüleme sayısı: 2004
“Diyabetik Kedi” site yöneticisi
