Sustum!
Gereksiz artık konuşmak
Öğrendim; öğretmenim “hayat”
Bir öğretmenim daha vardı
Sevgi öğretmenim
Tıpış Tıpış ayrıldık ellerimiz kan
Her zerresi tüy artık bedenimin
Onsuz anlamsız artık
Bu bedende can
Susarım
Kızıma susar gibi susarım
Dikeni batmış gülün bülbüle
Gülüm sonsuza dek seninle kanarım
Her gün her dakika ben
Yokluğunun acısıyla yanar
Yanarım
Yolluğa yatmış kızım
Antrede bembeyaz
Öpmeye uzanırım
Uyanırım
Sustum!
Ellerimde tüy
Dinlemeyin artık beni
Konuşturmayın
Ben artık, hep artık
Beyaz bembeyaz bir boşluktayım
